nn

Teren placówki

Gmina Oleszno

W okresie międzywojennym gmina Oleszno należała do powiatu włoszczowskiego w woj. kieleckim.

     W skład gminy wchodziły: Chotów, Ewelinów, Kozia Wieś, Lasocin, Oleszno, Świdno, Wola Świdzińska i Zabrody, a jej siedzibą było Oleszno. Według spisu z 1931 roku Gminę Oleszno zamieszkiwało 4756 mieszkańców. Funkcję wójta sprawował Mikołaj Stępień.
     Pod koniec 1939 roku Niemcy założyli w Olesznie posterunek Policji Granatowej. Jego komendantem został Fudała. W pierwszych miesiącach 1940 r. w szkolnym budynku zakwaterowano grupę wysiedleńców z Poznańskiego. Jeden z nich, Maksymilian Jankowski, został wkrótce naznaczony przez Niemców na wójta komisarycznego.

Struktury Placówki Oleszno AK

Początki ruchu oporu na terenie gminy związane są z osobą majora Henryka Dobrzańskiego „Hubal”, który znalazł się tu w połowie października 1939 r. Bardzi szybko powstały tu jednak struktury Polskiego Państwa Podziemnego, którym podporządkowali się współpracownicy "Hubala". W jednym miejscu zebraliśmy informacje na temat dowództwa Placówki Oleszno AK.

     Wiemy, że na polecenie "Hubala" Kazimierz Śliwa tworzył organizację konspiracyjną podległą właśnie Dobrzańskiemu. Jej współorganizatorami byli Włodzimierz Dąbrowski i Jan Gajdziński (Gmina Krasocin). Już w pierwszej połowie 1940 r. organizacja ta podporządkowała się Służbie Zwycięstwu Polsce, a w zasadzie już Związkowi Walki Zbrojnej.

     Placówka Oleszno ZWZ, a później AK, powstała zapewne pod koniec 1939 r. Z całą pewnością istniała już na początku 1940 r. Wchodziła w skład Obwodu Włoszczowa. Jedyny znany jej kryptonim to „Cisy”. Placówka posiadała oznaczenie cyfrowe 3, a po reorganizacji 13.

     Uzbrojenie placówki stanowił: 1 rkm, 4 pm, 25 kb i 4 pistolety – to stan na 30 maja 1944 r. (dodać trzeba, że część broni znajdującej się na placówce została wcześniej zabrana przez żołnierzy skierowanych do oddziału partyzanckiego).

Komendanci placówki:

- ppor. rezerwy Władysław Szołkowicz „Wiktor" – od koniec 1939 do sierpień 1944 r.,
– rotmistrz Aleksander Jeśkow „Lont” – od sierpień 1944 r. do styczeń 1945 r.

Referat łączności

-Mieczysław Powązka  „Limba",

Magazyn broni:

Na terenie Placówki istniał leśny bunkier gdzie przetrzymywano broń – las w Chotowie na Papirnickiej Górze. Był on pod opieką Eugeniusza Owczarka „Wiarus”, gajowego tych lasów, który pełnił na placówce zapewne funkcję oficera broni, a także był właścicielem młyna w Chotowie.

     Decyzja o budowie schronu na magazyn zapadła prawdopodobnie latem 1943 r. Wykonywali go poza "Wiarusem": Marian Grelus Marian „Smok” z komendy Obwodu Włoszczowa, Feliks Wojtasiński "Aster" z Włoszczowy, Mieczysław Watała „Blondyn” z Woli Świdzińskiej i NN "Zdeb". W przyjęciu schronu brał udział Mieczysław Tarchalski "Marcin" - szef Kierownictwa Dywersji Obwodu Włoszczowa. 

Szpital polowy

Od 1943 roku w domu Kędzierskich we wsi Lasek funkcjonował Szpital Polowy AK. Jego kierownikiem była Marianna Słupczyńska "Muszka"

Podział na drużyny

Z biegiem lat rosły szegi podziemnego wojska. Sprawiło to, że prawdopodobnie na przełomie 1942/43 roku dokonano dodatkowego podziału na drużyny.

     Stan osobowy placówki na dzień 30 maja 1944r. wynosił 51 osób w tym 1 oficer (nie licząc osób które były już w oddziale partyzanckim). Pozwoliło to na utworzenie z żołnierzy konspiracyjnego plutonu. Obsada przedstawiała się prawdopodobnie w następujący sposób:

Dowódca plutonu obejmującego całą placówkę: ppor. Władysław Szołkowicz „Wiktor",

Dowódca drużyny w Olesznie: Władysław Kowalczyk „Sokół”,

Dowódca drużyny w Świdnie: Józef Mikołajczyk „Murzyn”,

Dowódca drużyny w Chotowie: Jan Kawałek "Wilk",

W strukturze Rejonu II

Aleksander Jeśkow „Lont” - ostatni Komendant Placówki Oleszno

Od maja 1942 roku teren Obwodu Włoszczowa został podzielony na Rejony jako pośrednie szczeble dowodzenia. Do czerwca 1944r. było ich pięć.


     Placówka Oleszno wchodziła w skład Rejonu II obejmującego także Placówki: Kluczewsko, Dobromierz i Krasocin.
Komendantem Rejonu miał zostać ppor. Józef Strychalski „Blondyn” (dowódca plutonu w Placówce Dobromierz), ale odmówił (powody nie są nam znane).
     Ostatecznie od maja 1942 r. Komendantem Rejonu został Tadeusz Pałys pełniący w tym czasie funkcję Komendanta Placówki Kluczewsko. Niestety prawdopodobnie już w lipcu 1942 r. zdekonspirowany musiał opuścić teren obwodu.
     20 października 1942 r. Komendantem Rejonu został skierowany przez Komendę Okręgu Mieczysław Tarchalski „Marcin”. Funkcję tą pełnił do czerwca 1943 r. kiedy to Komendant Obwodu Włoszczowa mianował go kierownikiem Kierownictwa Dywersji (Kedyw) Obwodu. Od tego czasu przez rok Rejon nie miał komendanta.

Reorganizacja: rejony - podobwody

W czerwcu 1944 r. Komenda Obwodu Włoszczowa zreorganizowała pracę Rejonów zmieniając ich nazwę na Podobwody i zmniejszając jednocześnie ich ilość do trzech.

     Placówka Oleszno wchodziła teraz w skład Podobwodu III, który otrzymał kryptonim „Orzeł”. Komendantem Podobwodu został mianowany Józef Piotrowicz Józef „Wybój”, który mieszka w tym czasie w dworze Konrada Niemojewskiego w Olesznie. Odtąd w skład Podobwodu wchodziły następujące placówki: Kluczewsko, Dobromierz, Krasocin, Włoszczowa miasto, Włoszczowa gmina, Kurzelów i Secemin.

Tajne nauczanie

Szkoła w Olesznie

W przeddzień wybuchu II wojny w gminie działały 4 szkoły: w Olesznie, Chotowie, Lasocinie i Świdnie.

     W szkole w Olesznie rok szkolny rozpoczął się dopiero 1 października 1939r. Nauka odbywała się z przerwami. W pierwszych miesiącach 1940 roku w budynku zakwaterowano na pewien czas grupę wysiedleńców z Poznańskiego. Z powodu silnych mrozów, braku opału i ciepłej odzieży frekwencja na zajęciach była znikoma. Szkołę ukończyło wówczas tylko troje uczniów. W kolejnych latach było niewiele lepiej.

     Wiosną 1941 roku i jesienią 1944 szkołę wykorzystywano jako miejsce kwater dla jednostek Wermachtu. Zniszczeniu uległ księgozbiór oraz pomoce naukowe.

     Mimo to tajne nauczanie w Olesznie rozpoczyna się bardzo wcześnie. Zapewne w pierwszym okresie jego organizatorem był Kazimierz Śliwa, kierownik szkoły w Olesznie. Został aresztowany 11 czerwca1940 r. podczas konferencji kierowników szkół, wywieziony do obozu KL Dachau (przeżył).

Leon Kusiński - zdjęcie powojenne

     Nie zatrzymało to procesu rozwoju tajnego nauczania. Obowiązki aresztowanego przejął Leon Kusiński (przeniesiony na to stanowisko ze szkoły w Dobromierzu).
     Prawdopodobnie w 1942 r. powołano Powiatową Komisję Oświaty i Kultury. Gminę Oleszno reprezentował w niej właśnie Leon Kusiński.
     Tajne nauczanie prowadzone było nie tylko w dużych miejscowościach, ale także w małych wioskach. Od początku 1940 do końca 1942 roku prowadziła go w mieszkaniu Jana Mulewicza na Krogulcu Maria Słupczyńska „Muszka”. Konspiracyjne komplety prowadził także kierownik szkoły podstawowej w Chotowie Jan Kawałek „Wilk”, aresztowany i zamordowany 30 października 1944 r.

Podziemie narodowe

Na terenie Gminy Oleszno już w okresie międzywojennym bardzo bardzo silne wpływy miało Stronnictwo Narodowe. Do aktywnych działaczy endeckich należał ks. proboszcz Stanisław Orłowski. Prowadził on między innymi pracę z młodzieżą w ramach Stowarzyszenia Młodzieży Polskiej.

     Już zimą 1939 roku zaczęto tu tworzyć pierwsze struktury zbrojne tej organizacji. Funkcję komendanta podobwodu pełnił Antoni Walkowicz "Watra", a komendantem miejscowej placówki był Feliks Sałata "Gryf". Szkoleniem podoficerów zajmował się Józef Skrobisz. Oprócz Oleszna dobrze zorganizowane były placówki w Koziej Wsi i Zabrodach. W 1941 roku Niemcy aresztowali proboszcza parafii  w Olesznie księdza Orłowskiego. Przebywał w więzieniu przez blisko rok. Pomimo groźby surowych kar plebania nadal służyła jako miejsce schronienia dla rannych partyzantów. 

     W lipcu 1943 roku wyruszył do lasu pierwszy oddział partyzancki Narodowych Sił Zbrojnych. Wśród żołnierzy tego oddziału pod dowództwem Tadeusza Trendy "Rysia" znaleźli się: kpr. Stanisław Kapelusz "Zawisza", Jankowski "Kołłątaj", Zenon Madej "Hektor", Jan Sobczyk "Tygrys", Władysław Młyńczak "Wicher", Władysław Strzelec "Śmiały", Feliks Sałata "Gryf", Władysław Kapelusz "Niedźwiedź", Władysław Podsiadły "Jacek" i Władysław Fiecek "Strzała z Komornik. Kolejnym dowódcą oddziału został por. Władysław Kołaciński "Żbik".

     Na terenie gminy nie doszło do podporządkowania NSZ  siłom Polskiego Państwa Podziemnego, ale mimo to znane są przypadki wspólnej walki z niemieckim okupantem. 

Burza i Zemsta

Przygotowania do akcji Burza zostały przerwane przez wybuch powstania w Warszawie, co wymusiło zmianę planów podziemia.

     19 sierpnia 1944 r. Franciszek Pieniak „Przebój”, Komendant Obwodu Włoszczowa, wydał rozkazy ogłaszając w trybie alarmowym mobilizację. Przyspieszenie mobilizacji miało związek z rozkazem Komendanta Okręgu o przeprowadzeniu akcji Zemsta – marsz na pomoc walczącej Warszawie.
     

     Na miejsce koncentracji wyznaczono gajówkę Kuźnica koło Chotowa (Placówka Oleszno) gdzie od 20 sierpnia gromadzili się żołnierze. Ostatecznie uformowano tam 6. kompanię II batalionu 74 pp. 

     Dowódcą 6 kompanii został por. Marian Grelus „Smok”, a I plutonem dowodził ppor. Władysław Szołkowicz „Wiktor” (dotychczasowy Komendant Placówki Oleszno). To w tym plutonie znaleźli się żołnierze zmobilizowani Placówce Oleszno. Po dołączeniu 4 kompanii formowanej koło Koniecpola batalion ruszył w kierunku Warszawy.

Walka do końca

Po odwołaniu marszu na pomoc Warszawie. Oddziały powróciły na swój macierzysty teren. 6 kompania znalazła się 29 sierpnia w lasach koło Pękowca nad Pilicą. Odtąd oddział operował na swoim terenie.


     8 października płk „Czesław”, dowódca 7 DP, wydał rozkaz w którym określił czas i miejsce urlopowania i melinowania żołnierzy poszczególnych kompanii. Około 20 października rozpoczęto urlopowanie żołnierzy. Jako pierwszy do konspiracji powrócił I pluton 6 kompanii dowodzony przez ppor. Władysława Szołkowicza „Wiktor”. Przeszedł on na teren Placówki Oleszno, gdzie został rozformowany. Część żołnierzy powróciła do własnych domów, część zamelinowano na różnych kwaterach. Broń i oporządzenie zostały zmagazynowane w bunkrze znajdującym się w lesie, w pobliżu gajówki Małkowiec.

Ostatni bój

Późną jesienią 1944 roku na terenie Placówki Oleszno zrzucona została grupa sowieckich spadochroniarzy. Ich zachowanie i działalność były zagrożeniem dla Polaków.

     Sowieci zostali zlikwidowani. Akcją dowodził prawdopodobnie Mieczysław Mazurkiewicz "Smok", który od 1945 roku był za to oskarżony przez UB.

Generał "Niedźwiadek" w Olesznie

Mało znanym faktem jest pobyt na terenie placówki, a dokładnie w dworze Niemojewskich w Olesznie Komendanta Głównego Armii Krajowej, cichociemnego, generała Leopolda Okulickiego „Niedźwiadek”.

     24 grudnia 1944 r. jeden z żołnierzy AK przewiózł ze stacji Koniecpol do dworu w Olesznie Komendanta Głównego AK, który Wigilię spożył w dworze Konrada Niemojewskiego. Historia została dobrze opisana w poniższym linku.

Akcje

Na terenie placówki przeprowadzono kilka akcji oraz walk które opisujemy w układzie chronologicznym:

Kwiecień –maj 1943 r. - opanowanie gminy

Mieczysław Tarchalski "Marcin", Komendant Rejonu II, zarządziła akcję opanowania Urzędu Gminy w Olesznie. Wykonał  patrol dywersyjny z sąsiedniego terenu który zniszczył dokumentację ewidencyjną i kontyngentową.

7 lipiec 1943 r.

Patrol z oddziału partyzanckiego Mieczysława Tarchalskiego "Marcin" zlikwidował na Biadaszku Augusta Homę folksdojcza, który donosił donosił na Polaków.

14 wrzesień 1943 r.

Patrol z oddziału partyzanckiego AK M.Tarchalskiego "Marcin" pod dowództwem Zenona Marcinkowskiego „Grot” udał się do Oleszna w celu zniszczenia dokumentacji gminnej. Jeszcze przed dotarciem na miejsce akcji patrol zniszczył traktor do przewozu drewna (rannych zostało dwóch żołnierzy). Ostatecznie w Olesznie zniszczono dokumentację w urzędzie gminy oraz pocztę i mleczarnię (prywatna mleczarnia Stanisława Szkodzińskiego przejęta przez Niemców).

18/19 marzec 1944 r.

W akcji opanowania Włoszczowy dowodzonej przez Mieczysława Tarchalskiego "Marcin" wzięła udział grupa 22 żołnierzy z Placówek Oleszno oraz Krasocin pod dowództwem ppor. Władysława Szołkowicza „Wiktor”.

25 lipiec 1944 r.

W lesie pod Zabrodami oddział partyzancki AK pod dowództwem Mieczysława Tarchalskiego „Marcin” urządził zasadzkę na niemiecki oddział maszerujący z Oleszna do Rudy Pilczyckiej. 

     W czasie kilkunastominutowej obopólnej strzelaniny, w ciemnościach nocy Niemcy zostali rozproszeni. Zdobyto 4 karabiny i 3 wozy z amunicją i oporządzeniem. Oddział AK nie poniósł strat, a rozproszonych Niemców wyłapywano dopiero następnego dnia. Łącznie stracili oni 6 swoich żołnierzy. Pozostali powrócili do Oleszna.

26 lipiec1944 r.

Oddział NSZ Władysława Kołacińskiego "Żbik" przeprowadził walkę z niemieckim grupą żołnierzy szukających rozproszonego dzień wcześniej oddziału. W końcowej fazie bitwy ze wsparciem nadciągnął oddział partyzancki AK Mieczysława Tarchalskiego "Marcin".

     Zabito 26 żołnierzy SS. Zdobyto: 8 ręcznych karabinów maszynowych, 9 pistoletów maszynowych kilkanaście karabinów oraz wiele amunicji i wojskowego oporządzenia. Zginęło 4 partyzantów. Trzech z oddziału „Żbika” i jeden od „Marcina”:

st. strz. Tadeusz Celejowski „Iskra”,
st. strz. Czesław Kowalczyk – „Sroka”, 
strzelec NN „Walczyński”,
sierżant Kazimierz Piech „Poświst” z oddziału AK „Marcina”.

Rannych zostało także sześciu ludzi z oddziału "Żbika".

     Aby uchronić ludność cywilną przed represjami dowódcy oddziałów „Żbik” i „Marcin” podjęli decyzję, że należy uprzątnąć pobojowisko i zatrzeć ślady walki. Sprowadzono wozy na które załadowano wszystkich Niemców. Ich ciała  zostały wywiezione do lasu na Krogulcu, gdzie wszystkich w jednej mogile zakopano. Niemcy, mimo usilnych starań, nigdy nie dowiedzieli się co stało się z ich oddziałem.

28 wrzesień 1944 r.

28 września kpr. pchor. NN „Zych” został aresztowany pomiędzy wsiami Rudka, a Komorniki. Ostatecznie przewieziono go do Oleszna. Niemiecki patrol udał się następnie do Pilczycy, a dowództwo AK wydało rozkaz przeprowadzenia na niego zasadki. Na jej miejsce wybrano las koło Koziej Wsi przy młynie Jana Maszczyńskiego.

 

     Po kilkugodzinnym oczekiwaniuna czterech wozach nadjechali wreszcie Niemcy. Pierwsza salwa oddziału partyzanckiego zabiła kilku z nich, ale pozostali sprawnie zajęli miejsca w rowie i zaczęli się bronić. Wymiana ognia trwała kilkanaście minut, ale z racji, że przewaga była po stronie partyzantów zaczęli oni okrążać Niemców. Ostatecznie partyzanci przeszli do ataku zmuszając okupantów do wycofania się na odkrytą przestrzeń. Zginęło 16 Niemców, a 3 zostało rannych. Zdobyto wiele broni i oporządzenia.

     Po stronie partyzantów poległ kpr. pchor. NN „Kanarek”, a rany odnieśli: Władysław Szołkowicz „Wiktor”, plut. Florian Adamczyk „Łoś”, anglik NN „John”, kpr. pchor. Wiesław Szydłowski „Lubicz”, kpr. pchor. Włodzimierz Woźniczko „Lech”, kpr. pchor. NN „Stanisław” i strz. NN „Polak”. Po tej walce wszystkie oddziały partyzanckie opuściły okoliczne lasy i przeszły w lasy koło Pękowca.

30 październik 1944 r.

Toczący od kilku dni walki z niemcami I batalion 2 ppLeg. około północy (30 października) dotarł do wsi Chotów. Tam nastąpił krótki postój, ale już o świcie oddział odskoczył na zachód z zamiarem biwakowania w lesie w okolicy gajówki Kuźnica. Tak rozpoczął się długi dla partyzantów dzień zakończony bitwą.

     Postój koło Kuźnicy został przez niemców wykryty co zmusiło batalion do odskoczenia z zagrożonego terenu. Niestety olbrzymi teren był otoczony przez niemieckie jednostki. "Nurt" krążył po lasach chcąc zgubić niemieckie odziały co ostatecznie się nie udało.

Oddział AK przyjął walkę w korzystnej dla siebie okolicy, a jej przebieg został przez nas dokładnie opisany.

31 październik 1944 r

W lasach koło wsi Jamskie nastąpiło rozformowanie kompanii 74 pp., które odeszły w wyznaczone tereny.

     Już 31 października z lasów koło wsi Zmarłe wyruszył niewielki oddział w sile ok. drużyny. Była to prawdopodobnie któraś z drużyn 6 kompanii II batalionu do której dołączyli żołnierze z innych kompanii. Ich celem był Lasocin. Przed dojściem do celu natknęli się w lesie na oddział Własowców, który prawdopodobnie był fragmentem pierścienia niemieckiego okalającego olbrzymi teren w związku z operacją skierowaną przeciwko oddziałom 74 pp i 2 pp. W wyniku walki zabito 11 własowców, zdobyto broń i oporządzenie. Ze strony AK było dwóch rannych: Józef Fatalski „Zawada” i Jan Kotwica „Gruda”. Rannych umieszczono we wsi Lasocin, a oddział wycofał się do lasów koło wsi Zabrody i tam rozformował.

Żołnierze placówki

Na podstawie dostępnych materiałów opracowaliśmy listę żołnierzy Placówki Oleszno. Jest ona zapewne niepełna, może zawierać także błędy. Za te ostatnie przepraszamy, a jeżeli macie Państwo informacje o żołnierzach placówki to prosimy o kontakt (prezes@jodla.org)

Boroszka Józef, Oleszno,

Bratek Stanisław s. Piotr, Chotów,
Bałaziński Stanisław s. Satnisław, Chotów,
Cieślak Zofia „Matka” c. Kazimierz, Maria, Oleszno,,
Cierpica Stanisław „Koziołek”, s. Marcina, Oleszno, 
Cierpica Weronika „Babcia” c. Józefa, Wola Świdzińska, 
Ciszewski Jan „Dąb” s. Wojciecha, Chotów,
Dragan Wincenty „Dąb” s. Franciszka, Chotów,
Dragan Józef s. Wincentego i Bronisławy, Chotów,
Foltyn Henryk, Oleszno, 
Gacia Feliks „Świerk” s. Jana, Zabrody, 
Grzybek Zofia „Urszulka” c. Stanisław Weronika, Lasocin,
Grabiec Jan s. Józef, Świdno,
Herman Władysław s. Andrzej, Oleszno,
Herman Jan s. Ludwika, Oleszno,
Kawałek Jan „Wilk” s. Franciszek, Chotów, 

Kowalczyk Jan s. Andrzej i Weronika, Oleszno, 
Kowalczyk Władysław s. Adam Maria, Oleszno, 
Kowalczyk Władysław „Sokół” s. Ignacy Maria, Oleszno, 
Kowalczyk Edward „Sokół” s. Ignacy Maria, Oleszno,
Kowalczyk Jan „Głaz” s. Ignacy, Oleszno, 
Kowalczyk Władysław „Longin”, Oleszno,
Kowalczyk Józef „Mały” s. Andrzej, Oleszno, 
Kowalczyk Jan s. Stanisław, Oleszno, 
Kowalczyk Franciszek s. Wawrzyniec, Oleszno,
Kowalczyk Władysław „Orlik” s. Stanisław, Oleszno,
Kowalczyk Edward ur. 1922r. Mieszkaniec Oleszna. W AK od 1943r.
Kowalski Władysław „Wilk”, Oleszno, 
Kozera Józef s. Tomasz Maria, Żeleźnica, 
Kozera Stanisław „Pantera” s. Tomasz Maria, Żeleźnica,
Krawczyk Jan „Miś”, Oleszno, 
Krupski Stanisław „Stalin”,
Kruk NN „Mam”, Świdno.
Lis Bolesław „Sęp” s. Walenty Maria, Chotów, 
Lis Franciszek „Łysek” s. Jan Zofia, Oleszno, 
Lis Franciszek s. Walenty Maria, Chotów, 
Lis Henryk „Kula”, Świdno,
Lis Józef „Sarna”, Świdno, 
Lis Józef „Sosna”, Świdno, 
Lis Piotr s. Andrzej, Chotów, 
Lis Stanisław s. Józef, Chotów, 
Lis Stanisław „Kruk” s. Walenty, Chotów, 
Lichosik Bolesław „Stefan” s. Antoni, Świdno, 
Lichosik Józef s. Stanisław, Wola Świdzińska,
Lichosik Piotr „Lanca” s. Antoni Antonina, Chotów,
Lichosik Józef s. Jan, Wola Świdzińska, 
Lichosik Stanisław s. Jan, Świdno, 
Lichosik Tadeusz s. Jan, Chotów, 
Łapot Jadwiga „Jagoda” c. Ludwik, Świdno,
Łapot Stanisław, Chotów,
Marcinkowski Jan „Manaszka” s. Jan, Chotów, 
Marcinkowski Edward „Modrzew”, Chotów, 
Marcinkowski Bronisław s. Władysław,  Chotów,
Marcinkowski Stefan „Grab” s. Jakub, Świdno,
Mikołajczyk Józef s. Franciszek, Świdno, 
Mikołajczyk Stefan „Biały” s. Franciszka, Świdno, 
Mikołajczyk Józef „Murzyn” s. Franciszka, Świdno, 
Majewski Józef „Hebel” s. Stanisław Jadwiga, Kozia Wieś,  
Malicki Ignacy s. Józef, Oleszno, 
Mazurkiewicz Mieczysław "Smok", Świdno,
Owczarek Eugeniusz „Wiarus” s. Antoni Maria, Chotów, 
Patyński Józef, Oleszno,
Piątek Edward „Nikły” s. Wincenty Antonina, Chotów, 
Piątek Helena „Janka”, Lasocin, 
Piorun Stanisław „Szyszka” s. Wawrzyńca, Wola Świdzińska, 
Piorun Stanisław „Szary”, Świdno, 
Piorun Władysław, Oleszno, 
Piorun Władysław „Zapałka” s. Piotr, Świdno,
Piech Franciszek, Kozia Wieś, 

Powązka Mieczysław „Limba”,

Ptak Edward „Wrona” s. Józef Franciszka, Lasocin,
Raczyński Tadeusz „Strzałka” s. Bronisław i Stanisława, Oleszno, 
Rydzek Stanisław s. Stanisław, Chotów, 
Sałata Henryk „Edward” s. Jan, Oleszno, 
Sitkowski Edward s. Stanisław Józefa, Zabrody, 
Sitkowski Stefan „Szczupak” s. Antoni, 
Siedlecki Jan „Skała” s. Stanisław, Kozia Wieś, 
Siedlecka Kazimiera, Kozia Wieś,

Siwek Bolesław,
Słupczyńska Marianna „Muszka” c. Stanisław, Lasek, 
Słupczyńska Zofia „Sonia”, Lasek,
Słupczyński Zygmunt „Wilk” s. Aleksander, Lasek,  
Szołkowicz Wiktor „Wiktor”, Wola Świdzińska, 
Soczyńska Teodozja c. Franciszek, Oleszno, 
Strzelecka Maria c. Franciszek, Oleszno, 
Stolarczyk Mieczysław s. Antoni Mieczysława, Chotów, 
Stolarczyk Stanisław „Sekwana”, Chotów,
Stępień Jan s. Stanisław, Oleszno, 
Szczucki Bolesław „Kraków” s. Antoni, Chotów,

Szulc Józef s. Daniel Apolonia, 
Szypura Tadeusz „Burza” s. Franciszek Michalina, Oleszno, 
Szypura Franciszek s. Franciszek, Oleszno, 
Swałek Stanisław „Lanca”, Chotów,.
Skrobisz Józef,Oleszno, 
Tkacz Stanisław „Kula” s. Michał Józefa, Kozia Wieś, 
Watała Mieczysław „Blondyn”,  Wola Świdzińska, 
Wiedziorek Tadeusz s. Władysław, Chotów, 
Wdowiak Józef „Zbójecki” s. Antoni, Oleszno, 
Wdowiak Stefan s. Franciszek, Oleszno, 
Wdowiak Stanisław, Oleszno, 
Wojciechowski Jan „Furman” s. Jan, Żeleźnica, 
Wojtasińska Felicja c. Antoni Stanisław, Chotów, 
Wójcik Józefa „Róża” c. Ignacy Maria, Oleszno,  
Zamośny Bronisław, Wola Świdzyńska, 

Źródła

Opracowując powyższy materiał korzystaliśmy z następujących źródeł:

Źródła

Borzobohaty W.: Jodła,

Lis J., Kapczyński W., Niedbał J.: Kryptonimy „Hetman” i „Chrobry” Armii Krajowej,
Szałowski A.: Żołnierze z moich stron,
Tarchalski M.: Wspomniena

Strony internetowe:

https://plus.echodnia.eu/swietokrzyskie/magazyn/a/ale-historia-slynna-ucieczka-z-auschwitz-i-kryjowka-w-swietokrzyskiem,10880332

http://www.oleszno.internetdsl.pl/historia/historia_5.htm

http://www.oleszno.internetdsl.pl/historia/historia_6.htm

 

Wróć